Na een voorbereiding van meer dan een jaar bevindt Filip Top uit Aartselaar zich in een select clubje van 7 Belgen die de top van de Manaslu berg in Nepal hebben bereikt. Met 8163m de op 7 na hoogste berg ter wereld. Hij verlegde daarmee zijn eigen grenzen en zamelde geld in voor opvangtehuis Shangrila Home. “Nu ik terug ben, heb ik eerst heel wat goed te maken bij mijn gezin.”
Als kind trok Filip met zijn familie elk jaar met een caravan naar de Côte d’Azur, toen al begon zijn fascinatie voor rotsen en keek hij op naar klimmers die aan het werk waren. Op zijn 18de trok hij vervolgens op uitwisseling naar Nieuw-Zeeland waar hij via via een vulkaan heeft kunnen beklimmen. Toen had hij de microbe helemaal te pakken. “Als ik iets doe, ga ik ervoor. Sinds toen was ik praktisch elke avond te vinden aan een rots, binnen ofwel buiten. En ondertussen heb ik bergen beklommen in Europa, Azië, Zuid-Amerika en Afrika.”
Comfortzone
Velen verklaren hem gek om op die hoogte letterlijk aan een draad(je) te hangen, maar voor Filip schuilt er een zekere schoonheid in. “De uitzichten en de rust op dergelijke hoogtes zijn adembenemend. Er gaat wel een zekere spanning mee gepaard omdat er altijd risico’s aan gebonden zijn, maar het hedendaags klimmen is niet meer zo gevaarlijk als bij de pioniers 60 jaar geleden.”
Maar het is niet zozeer de adrenaline die Filip aantrekt. “Wel de kans om buiten mijn comfortzone te stappen en achteraf te kunnen zeggen: ik kan het! Zelf ben ik bv. enorm op hygiëne gesteld en je kan je inbeelden dat je tijdens zo’n tocht geen deftige wc of douche tegenkomt”, lacht hij. “Bij terugkomst apprecieer je dat comfort dan ook echt enorm. Het zijn niet de luxevoorzieningen zoals een tv en een computer die het doen, maar de simpele dingen zoals gezellig aan een tafel kunnen eten zonder een donsjas, handschoenen en muts aan.”
Hoogteziek
De voorbereiding voor deze tocht begon Filip een jaar eerder al met vele loop- en wandeltochten, voornamelijk in de Ardennen en in de hoger gelegen gebieden van Duitsland. “Veel stijgen en dalen is belangrijk omdat je op die momenten andere spieren gebruikt.” Tijdens de laatste twee maanden van de voorbereiding sliep hij thuis ook in een hoogtetent om gewoon te worden aan de lucht en het gebrek aan zuurstof. “Het basiskamp ligt op ongeveer 4.800m, dat is bijna zo hoog als de Mont Blanc en mag je echt niet onderschatten.”
Vanaf een bepaalde hoogte krijgt ons lichaam het namelijk heel moeilijk om voldoende zuurstof uit de lucht te halen en wie daar niet op voorbereid is, kan snel hoogteziek worden. “Dat is een vochtopstapeling op de longen of hersenen. Beide zijn levensgevaarlijk en bij die laatste word je eerst precies dronken en verlies je je evenwicht. Als je zoiets meemaakt op meer dan 7.000 hoogtemeters, heb je een groot probleem. Dan is het kwestie van meteen af te dalen, want gelukkig herstelt ons lichaam snel wanneer het zich terug op normalere hoogtes bevindt.”
Naast het overschatten van je eigen capaciteiten is dat de grootste reden waarom mensen een top niet halen. “Vergis je niet, zowel fysiek als mentaal moet je echt in topvorm zijn. De tocht naar de top is lang en onverbiddelijk, er komen gegarandeerd momenten waarop je jezelf tegenkomt en dan is het kwestie van je te herpakken en door te zetten.”
Advertentie
Ups en downs
De route naar boven verliep verre van zonder problemen. Veel regen, een typhoon vanuit Indië die voor veel meer sneeuw zorgde dan verwacht en een grote groep klimmers op de berg waardoor er vertraging werd opgelopen zijn daar enkele voorbeelden van. “Volgens mijn sjerpa was er nog nooit zo’n korte periode om de berg te toppen. Maar zo gaat dat met bergen, je moet kijken wat de situatie brengt en improviseren wanneer nodig.”
Gelukkig zijn er ook onvergetelijke momenten die Filip kan koesteren. “De top zien is altijd een prachtige ervaring, maar voor mij is het mooiste de reis op zich. Van de tocht naar het indrukwekkende basiskamp tot de vele ontmoetingen met mensen van over de hele wereld die allemaal met dezelfde vragen zitten: Waarom doe ik dit? Gaat het allemaal goed aflopen? Dat is het mooiste.”
De Nepalese cultuur
Voor Filip zijn verschillende culturen zeer belangrijk. “Daarom zal ik nooit rechtstreeks naar een basiskamp vliegen. De ontmoetingen met Nepalezen onderweg en hun cultuur beter leren kennen, daar houd ik ook van. Het zijn heel open mensen die je makkelijk aanspreken. Niet om te bedelen, maar wel omdat ze nieuwsgierig zijn naar je afkomst en plannen.”
Zeven jaar geleden beklom Filip al eens een berg in de Himalaya en toen leerde hij er een Belgisch project kennen, Shangrila Home. Een opvangtehuis voor kinderen met een moeilijke thuissituatie. “In Nepal is er veel alcoholisme en worden kinderen vaak met de vlakke hand opgevoed. Kinderen bij wie de situatie te erg is, kunnen daar dan (tijdelijk) terecht. Jammer genoeg worden ze niet gesteund door de overheid en moeten ze alles volledig zelf regelen en financieren. Daarom wou ik hen graag een financieel duwtje in de rug geven met mijn tocht.”
Nu hij terug thuis is, kan Filip weer genieten van een pintje in een warme zetel en, in zijn geval, vooral van een lekker warme douche en proper sanitair. “Maar de komende weken zal ik me vooral moeten bezighouden met klusjes voor het gezin. Die lijst is het laatste jaar enorm aangedikt, ik heb heel wat goed te maken”, sluit hij lachend af.
Advertentie
