Van 1993 tot 2008 was Camille Paulus Antwerps provinciegouverneur, nadat hij de jaren voordien ook burgemeester van Aartselaar was. Door zijn voorliefde voor de fiets en het wielrennen bleef hij nadien nog enkele jaren in beeld. Maar is dit na zijn publieke en vooral drukke leven nu zijn enige hobby? Of viel hij sindsdien in het zogenaamde en gevreesde zwarte gat? Voor Aansteker klopten we even bij hem thuis in Aartselaar aan.
De eerste indruk bij Camille Paulus (80) is dat de tijd niet echt vat op hem lijkt te krijgen. De stevige handdruk bij de verwelkoming van de voormalige advocaat, burgemeester en gouverneur versterkt nog die indruk.
Camille: Momenteel voel ik me inderdaad prima. Maar dat antwoord zou je een tijd geleden niet gehad hebben. Na een bezoekje bij onze zoon Tom kwam ik ten val waarbij ik me ernstig kwetste. Omdat het fel regende, was ik blijkbaar wat te gehaast en verloor ik evenwicht. Ik viel in de voortuin en kon zelf niet meer opstaan. Een overbuur heeft me geholpen en na een bezoek aan de dokter en de kliniek bleek ik een spierscheur te hebben opgelopen. Het werd een operatie en maandenlange revalidatie. Chapeau voor de chirurg, de dokter en de verpleging, maar vooral ook voor mijn vrouw Edith die maandenlang mijn geklaag en gezaag heeft moeten aanhoren. Maar ondertussen liggen brace en krukken netjes opzij!
Aansteker: Velen kennen je als fervent wielerliefhebber en zelfs actief fietser. Die tweewieler heb je sindsdien dus aan de kant gezet?
Camille: Die heb ik zo vlug ik kon en mocht terug uit de garage gehaald hoor. Er zijn weinig weekends dat ik niet fiets. Hopelijk blijft ik dit nog lang kunnen, want dit is echt wel mijn lange leven.
Aansteker: De auto aan de kant dus?
Camille: Niet helemaal hoor, want ik speel graag chauffeur voor mijn kleinkinderen, mijn echte oogappels. Nora en Finn zijn de kinderen van onze zoon Tom en zijn vrouw Anke. Nora is 18 en speelt best wel goed hockey bij Braxgata in Boom. Finn is 15 en blijkbaar een snookertalent. Hij startte als speler in De Leug en speelt en traint in Brasschaat. Als fiere bompi ga ik supporteren. Ik breng hen ook vaak met de auto ter plaatse. Een job die ik bij slecht weer trouwens ook graag doe wanneer ze naar het Sint-Ritacollege in Kontich moeten worden gebracht. De gesprekken met hen in de auto koester ik echt. Ik schopte het ondertussen dus van gouverneur tot chauffeur. (lacht)
Advertentie
Aansteker: Ik veronderstel dat je familie en fiets niet je enige tijdverdrijf zijn?
Camille: Neen, dat klopt. Sinds enkele jaren ben ik Italiaans gaan studeren. Maar eigenlijk is dat ook weer aan familie en fietsen gekoppeld. Dankzij Tom reisden mijn vrouw en ik naar de Abruzzen, een regio in Italië. Daar vernam ik dat even verder, in Pescara, Danilo di Luca een eigen zaak in wielerbenodigdheden heeft. Danilo heeft als renner onder meer de Giro, Luik-Bastenaken-Luik, de Ronde Van Lombardije en de Amstel Gold Race op zijn palmares staan. Daar moest ik dus heen. Ik had geluk, want ik raakte met hem aan de praat en er ontstond een mooie vriendschap. Jaarlijks gaan we sindsdien naar daar op reis. We beschouwen hem trouwens als onze Italiaanse familie. Maar ik wou absoluut met hem ook in zijn taal kunnen converseren. Sindsdien oefen ik dagelijks anderhalf uur Italiaans en spreek en versta ik die taal ondertussen toch echt wel naar behoren.
Aansteker: De politiek in Aartselaar en de provincie heb je dus volledig achter je gelaten?
Camille: Ja, absoluut. Dat deed ik trouwens reeds toen ik gouverneur werd. Vanaf het moment dat ik die functie kreeg, ben ik op geen enkele politieke manifestatie of vergadering meer verschenen. Neutraliteit is in dat geval immers erg belangrijk. Van thuis uit was ik liberaal gezind en dat blijf je meedragen. En uiteraard volg ik nog alles op de voet en heb ik nog mijn mening. Destijds stond ik op de lijst van de PVV, die later dus (Open) VLD werd. We haalden de meerderheid van de stemmen en ik was ook vijf jaar burgemeester.
Aansteker: En de provinciale situatie?
Camille: Het belang van het provinciebestuur wordt fameus onderschat. De idee om dat bestuur te laten verdwijnen zou een ernstige fout zijn, geloof me vrij.
Aansteker: Dus Camille Paulus is toch nog met politiek bezig?
Camille: Nu mag dat hé. Ik ben immers met pensioen. Een periode waarvan ik hopelijk samen met mijn vrouw en familie en Italiaanse vrienden nog lang kan genieten.
Advertentie
