Assistentiehonden kunnen een wereld van verschil maken voor mensen met een visuele, fysische en zelfs mentale stoornis. Annemie, Luc en Shirli doen hun verhaal.
Annemie en Luc uit Aartselaar hebben een hart voor honden én mensen. Als gastgezin engageerden ze zich voor de vooropleiding van een assistentiehond. “We zijn geen professionele hondentrainers. Maar we hebben het geduld en de gedrevenheid om honden basisvaardigheden en sociaal gedrag bij te brengen,” zegt Annemie.
“De hond moet rustig naast zijn baasje lopen. Hij mag niet bij het minste afgeleid zijn. Wij leren hem zijn tanden te gebruiken om te grijpen en te trekken,” vult Luc aan. Daarna gaan professionele hondentrainers aan de slag om de hond op te leiden voor taken, gekoppeld aan de beperking van één specifiek persoon.
“We zijn blij dat we bijdragen tot een grotere zelfredzaamheid van iemand met een beperking,” vindt Annemie. Luc weet te vertellen dat het opleiden van een goede assistentiehond complex is: “De selectie begint al van bij het nest puppy’s en zelfs bij de stamboom. Golden retrievers en labradors zijn ideale rassen als assistentiehond. Ze wekken sympathie, werken graag en voeren graag commando’s uit.”
In België zijn organisaties actief, verenigd in de BADF (Belgian Assistance Dog Federation, www.badf.be). Ze werken allen met gastgezinnen. In het buitenland leiden de mensen met een beperking soms hun eigen assistentiehond op en zorgen coaches voor de nodige begeleiding aan huis. “Misschien is dat wel een snellere manier om de honden in te zetten,” meent Annemie. “Voortraject in een gastgezin en specifieke opleiding nemen al gauw 2 jaar.”
Op dit moment zijn Annemie en Luc plus-baasje voor Happy, de assistentiehond van Shirli. Ze vangen hem op als hij te lang alleen is en gaan geregeld met hem wandelen.
Advertentie
Shirli heeft een autisme spectrumstoornis, gekenmerkt door snel overprikkeld te zijn, stress- en paniekaanvallen. Happy kwam als Golden Retriever pup in het gezin als hij 8 weken oud was. Eerst gewoon als gezelschapshond voor Shirli. “Al snel bleek dat Happy een positieve invloed had op mij en mij beter tot rust kon brengen dan wie ook,” erkent Shirli.
“Samen met een instructeur van het Nederlandse Bultersmekke, leid ik nu Happy op tot mijn persoonlijke assistentiehond,” zegt ze trots. Ook deze opleiding neemt 2 jaar in beslag, maar intussen biedt hij al hulp. Happy is al zo ver gevorderd dat hij, veel sneller dan Shirli en haar omgeving, doorheeft dat een paniekaanval op komst is. Hij voelt en herkent haar stress en grijpt meteen in. “Hondstrouw” krijgt hier een diepe betekenis.
“Happy mag mij nu overal vergezellen,” zegt Shirli blij, “ook in winkels, theaters of filmzalen, zelfs op school.” Dat is wettelijk geregeld en dus afdwingbaar.
“Stoor me niet. Woef. Ik ben aan het werk.”
Assistentiehonden zijn herkenbaar aan een jasje en/of bandana. Niet veel mensen weten hoe ze zich moeten gedragen tegenover deze honden. “Het is nochtans zeer eenvoudig,” zegt Shirli, “Gewoon totaal met rust laten. De herkenningstekens geven aan dat de hond aan het werk is. Zoek dus geen oogcontact, benader hem niet, tracht hem niet te aaien, geef hem geen aandacht.”
Advertentie
