Skip to main content

Als afgestudeerd jurist aan de Universiteit Antwerpen begon Bart Smits te werken bij wat destijds de Christelijke Arbeidscoöperatie werd genoemd. Eerst bij BACOB en later bij DEXIA was hij actief in het ‘consumentenadvies’. “Omdat een en ander er werd afgebouwd dacht ik aan een job in het onderwijs. Ik volgde een D-cursus en gaf in verschillende Hogescholen administratief en grondwettelijk recht. Toen de Hogescholen in clusters moesten samenwerken, was ook daar de carrière op een volwaardige docentenloopbaan afgesneden. Door sollicitaties kwam ik in contact met de gemeente Boom, waar ik in 1992 met de job van bureauchef begon. Wel met het vooruitzicht om een jaar later de job van ontvanger uit te oefenen, zoals de job destijds werd omschreven”, legt Bart uit.

Een belangrijk verschil met het huidige statuut als financieel directeur is dat hij zelf niet meer verantwoordelijk is voor financiële malversaties. “Vroeger was er een zogenaamd intern comité van toezicht dat alle betalingen in de gaten moest houden. Wanneer er wat misliep, was je persoonlijk financieel verantwoordelijk. Ik had hiervoor een hypotheek op mijn woning lopen.”

In 1994 werd de nieuwe gemeentewet van kracht. Vanaf dan werd de boekhouding meer een bedrijfsboekhouding. “Het grote verschil is dat wij als gemeente geen winst moeten maken, maar als doelstelling ‘zorgen voor dienstverlening’ hebben. Dat zo efficiënt mogelijk aan een zo’n laag mogelijke kostprijs.”

Advertentie

 

Feestcomité en Sinterklaas

Sinds Bart Smits voor de gemeente Boom werkte, sloot hij zich aan bij een goed draaiend feestcomité. “Wij organiseerden destijds heel wat voor het personeel…tot en met uitstappen naar Brussel en Parijs. Dat was in die periode best een grote bende want naast alle personeel van de gemeente, arbeiders en bedienden, maakte toen ook de politie nog deel uit van het ‘gemeentepersoneel’.”

Toen ter sprake kwam om een Sinterklaasstoet in het leven te roepen, werd acteur en Boomenaar Herbert Flack gevraagd. “Dat bleek financieel niet haalbaar en dus mocht ik hulp-Sint van dienst worden. Grappig was wel dat toen we de eerste keer met de boot over de Rupel kwamen aanvaren, de brug aan de N177/A12 niet wou opengaan. Het heeft meer dan een halfuur geduurd. Iedereen kon ons vanop de kade in de verte zien, maar Sint en zijn boot bewogen niet”, vertelt hij al lachend. Patrick Marnef was toen burgemeester. Hij moest de gemeentelijke sleutel voor een dag aan de Sint overhandigen maar wist niet dat het Bart Smits was. “Toen ik heel gerichte vragen stelde, die niet iedereen kon weten, viel pas zijn frank”, zegt hij.

In dat kader was er ook nog de Dutroux-periode. “We wilden niet provoceren en beslisten dat wanneer de Sint de kindjes ging ontvangen, ze voor hem op een bankje moesten plaatsnemen, waarna de foto’s werden genomen. Tenminste dat was het plan. Toen het eerste kind mocht langskomen, vloog dat meisje in mijn armen en ging spontaan op mijn schoot zitten. Het ijs was gebroken en niemand nam er aanstoot aan, gelukkig maar”, vertelt hij lachend.

Hij verzorgde in stijl de taak van hulp-Sint zo’n tien jaar lang en zette zijn staf en mijter net voor corona aan de kant.

Vierde generatie

Pieter, de 36-jarige zoon van Bart, is voor CD&V Schelle sinds begin vorig jaar schepen. Hij is in het geslacht Smits meteen de vierde generatie die actief aan politiek doet … en dat telkens voor dezelfde partij.

“Mijn grootvader was burgemeester in Broechem toen WO II uitbrak. Hij werd er door collaborateurs destijds aan de kant gezet. Mijn vader Rik Smits deed actief aan politiek als schepen voor Onderwijs in het toen nog autonome Borgerhout. Toen ik was afgestudeerd en samen met mijn vrouw Karin in Schelle kwam wonen, was ik onmiddellijk verkozen als gemeenteraadslid. Als gemeentelijk ontvanger in Boom heb ik mijn politieke medewerking aan de kant gezet”, legt Bart Smits uit.

Hij voegt eraan toe dat Boom door een financieel dal is gegaan als gevolg van de veranderde economie. De steenbakkersbedrijven, glasfabriek, pantoffelnijverheid, diamant, enz. zijn allemaal in Boom en bij uitbreiding, haast in de hele Rupelstreek verdwenen. “Het goede nieuws is dat Boom terug klaar is om de volgende jaren grote projecten te financieren die iedereen ten goede zal komen”.

IJsberen en schapenboer

Sinds enige tijd vatte Bart Smits het plan op om te gaan ijsberen in het zwembad in de tuin. “IJsberen is het juiste woord, want het water heeft geen extra verwarming. De eerste keer heb ik het voor dag en dauw, omstreeks 5u30 gedaan. Zonder pottenkijkers, want ik zou eens op mijn stappen moeten terugkeren. Sindsdien sta ik altijd op tijd op om enkele baantjes in het koude water te trekken, alvorens de dag te beginnen”, zegt hij.

Aangrenzend ligt de schapenweide. “Ik heb altijd een beetje het boerenleven in mij gehad. Ik woonde als kind in Borgerhout aan het toenmalige militaire vliegveld. Ik kende niets anders dan weiland en bos om te ravotten. Hier in Schelle ben ik schapen beginnen fokken. Ik scheer ze ook zelf en als het tijd is om te slachten, alles binnen het wettelijke kader en regeltjes, doe ik de slacht en het versnijden van het vlees zelf”, besluit hij.

Advertentie

Leave a Reply