François Van Kerckhoven brengt met ‘Villa Walenhof’ vierde roman uit

François Van Kerckhoven, voormalig ontwikkelaar van industriële keukens, schrijft van achter zijn computer in Hellegat verhalen die stuk voor stuk gebaseerd zijn op het vroegere leven in Niel, waar zijn werk warm onthaald wordt. Met zijn vierde roman ‘Villa Walenhof’ brengt François ons terug naar de jaren 60 van de vorige eeuw, toen de steenbakkerijen nog op volle toeren draaiden.

Het schrijversvirus heeft François Van Kerckhoven al een tijdje te pakken. Veertig jaar lang bouwde hij een verzameling op over Expo ‘58, waarover hij ook verschillende boeken schreef. “Over de Expo ben ik ondertussen uitgeschreven”, verklaart François. “In 2021 heb ik daarom alles aan jonge verzamelaars verkocht. Ik ben er tenslotte al 70. De jeugd heeft nu meer aan mijn collectie dan ikzelf.”

In dat coronajaar 2021 zocht François een nieuwe bezigheid, al grapt hij zelf geen tijd te hebben, net zoals elke gepensioneerde. Die bezigheid vond hij in het schrijven van een roman over een eigen jeugdliefde. “Dat verhaal kwam puur uit eigen ervaring, maar dan wel geromantiseerd natuurlijk. Die eerste roman werd goed ontvangen en dus ben ik direct aan een nieuwe roman begonnen. Dit is ondertussen nummer vier en allemaal gaan ze over verhalen uit Niel.”

Het (Nielse) leven zoals het was

“Alvorens ik aan een boek begin, zoek ik een onderwerp waarrond ik wil werken”, geeft François aan. “Voor dit verhaal ben ik geïnspireerd door de Britse televisieserie ‘The Larkins’, over een prettig gestoorde familie op een boerderij. Het Walenhof stond toen al vast, maar ik heb dan zelf een familie verzonnen die, omwille van de onteigening van hun typische steenbakkerswoning, verhuist naar het vroegere café in de Potaardestraat.”

De romans van François zijn allemaal gebaseerd op het leven zoals het was in Niel, maar volgen elkaar niet op. “De verhalen staan los van elkaar, maar liggen wel in dezelfde trend. Het is steeds gebaseerd op eigen ervaringen, gecombineerd met herinneringen en anekdotes van anderen.”

Voor dit boek sprak François met een vrouw die geboren en getogen is in het Walenhofke. “Een groot deel van wat ze vertelde staat in het boek. Over bijvoorbeeld de planken houten vloer die ze voor de warmte bedekten met krantenpapier.”

Voor mensen die iets over de steenbakkerijen, de kleiputten of het Walenhof weten, zullen bepaalde passages dus heel bekend in de oren klinken. “Uit mijn vorige romans heb ik ook ondervonden dat een verhaal brengen alsof een Nielenaar het aan een andere Nielenaar vertelt, hier goed werkt. In deze vierde roman zit daarom ook wat meer dialect. Niet dat het onverstaanbaar wordt voor niet-Nielenaren, maar met mijn boeken moet ik niet naar pakweg Blankenberge gaan om het daar te promoten.”

Manier van werken

Voor François is schrijven een echte winterse bezigheid. “Het werk in de tuin is gedaan en dan kruip ik achter mijn computer. Ik heb niet echt een speciale manier van werken en schrijf gewoon hoofdstuk per hoofdstuk. Wanneer ik in de helft zit, dat is gewoonlijk rond hoofdstuk vijf, leg ik het verhaal even opzij. Later begin ik opnieuw met het lezen van de eerste hoofdstukken en zo komt de rest van het verhaal naar boven.”

Oorspronkelijk wou François zijn vierde boek langer en dikker maken dan de vorige exemplaren. “Maar je mag een verhaal ook niet uitmelken. Met tien hoofdstukken in ongeveer 160 pagina’s vond ik het goed.” En die goedkeuring heeft hij ondertussen ook van zijn vrouw gekregen. “Zij is normaal de laatste persoon die mijn boek leest, tijdens het proces kijkt ze er niet naar. Na het lezen van de eerste pagina’s vond ze het al super. Dat is voor mij een indicatie dat mensen die de streek hier kennen, het ook heel plezant gaan vinden.”

Villa Walenhof verschijnt op 25 februari en is te koop in de gekende boekenwinkels, alsook bij François zelf via hetdorp@telenet.be.