Op 25 mei 2000 werd Johan De Groof’s (56) linkervoet geplet tijdens een arbeidsongeval. Na een kunstmatige coma en enkele operaties bleek de hel nog niet voorbij. Hij kreeg twee ziekenhuisbacteriën met een voorvoetamputatie als gevolg. Ondertussen bleef hij volhardend zijn woning renoveren. Uiteindelijk raakte zijn lichaam zo uitgeput dat hij 6 maanden lang invalide was. Zijn toenmalige vriendin zag het niet meer zitten, vertrok en nam alles mee. Samen met zijn ziekenhuisbed bleef Johan alleen achter. “Ik dank nog steeds mijn huisdokter Marcel Michiels en goede vrienden, die voor me zorgden tijdens die mentaal, fysisch en psychisch zware periode”, vertelt Johan.
Als je denkt dat, na het lezen van deze introductie, het zwaarste deel achter de rug is, dan denk je verkeerd. Kort na het vertrek van zijn toenmalige vriendin besloot de verzekering te consolideren. De uitkering van het ziekenfonds bedroeg ongeveer 800 euro. De lening voor zijn huis lag hoger en voor hij het goed en wel wist, werd hij geconfronteerd met een deurwaarder om het pand te verlaten.
Advertentie
Waarde van het leven
Doordat de verzekering geen correct onderzoek deed naar zijn minderwaarde op de arbeidsmarkt, ging hij in beroep tegen deze beslissing. De vijf jaren daaropvolgend leefde Johan met hulp van het OCMW. “Ik kwam de dagen door op water en brood, maar leerde wel de waarde van het leven kennen”, zegt Johan vastberaden.
Eind 2010 kwam de uitspraak van de arbeidsrechtbank en verkreeg hij 33% minderwaarde op de arbeidsmarkt. Hierdoor kreeg hij opnieuw een kans om te “leven”. Hij had geen cent meer over op zijn rekening, maar hij had ook geen schulden meer. “Het gaf me de moed om terug te gaan studeren. Op enkele jaren behaalde ik een bachelorsdiploma en kon ik terug aan het werk gaan.”
Van onderzoek tot onderzoek
Alles ging goed tot hij in augustus 2018 terug veel pijn begon te krijgen aan zijn voet. Het ene onderzoek volgde het andere op. Na enkele opvolgingen, pijnklinieken en operaties was er maar één oplossing: een onderbeenamputatie. Al snel bleek dat deze amputatie volledig foutief werd uitgevoerd waardoor Johan verhuisde naar een revalidatiecentrum.
To Walk Again
Door een speciale beenprothese van Orthopedie van Haesendonck kon Johan dagelijks toch enkele stapjes doen. “Hierdoor verloor ik niet het gevoel van rechtstaan. Mentaal was dit enorm belangrijk voor me.” Dankzij Orthopedie van Haesendonck kon hij vrij snel een afspraak maken met topdokter Toon Claes die een revisie van zijn stomp deed. Hierdoor mocht hij 8 maanden geen steun uitoefenen. Om te revalideren kwam hij in contact met het team van To Walk Again, een organisatie die gespecialiseerd is in revalidatie na een verlamming. “Wat ik daar zag, vond ik indrukwekkend. De revalidanten die enkele keren per week in een robot werden geplaatst, zodat ze een uurtje konden stappen of rechtstaan, deden mijn ogen openen. Ik vond dan dat ik het nog goed had. En toen ik daar ook profwielrenner Wout Van Aert zag revalideren, wist ik het meteen. Ik ga de Mont Ventoux opfietsen met een racefiets.”
Mont-Ventoux
De voorbereiding is intussen in volle gang. Johan werkt ook opnieuw parttime bij Arcadis op de site Janssen Pharmaceutica in Beerse en de rest van de tijd stort hij zich volledig op zijn revalidatie en de voorbereiding van deze unieke uitdaging. Hij traint vier keer per week met zijn kinesist Joris Scheurwegen en doet uitgebreid testen met een proef-sportprothese op zijn op maat gemaakt koersfiets bij Jean-Luc van Bike Experience. “9 september 2023 staat al rood omcirkeld in mijn agenda. Op die dag rijd ik de Mont-Ventoux op. Dat lijkt nog veraf, maar er zijn nog bergen werk te verzetten en inspanningen te leveren. Maar mijn positieve ingesteldheid geeft me de kracht om tot het uiterste te gaan.”
Toch leidt het doorzettingsvermogen van Johan niet automatisch tot een succesverhaal. Buiten de training, de voedingsgaanpassing en de inzet, heeft dit ook een kostenplaatje. “Om alles te kunnen financieren, heb ik de VZW Start To Sport Again en een crowdfundingcampagne opgestart. Enerzijds om een deel van onkosten terug te winnen, maar anderzijds ook om personen met een handicap vooruit helpen. “
Start To Sport Again
De beslissing om een eigen vzw op te starten, kwam dan ook grotendeels vanuit de motivatie om jonge gedupeerden terug de kans te geven om te sporten. “Je moet weten dat de regering weinig of geen steun biedt aan diegene die het nodig hebben”, vertelt Johan met ongeloof. “Daarbovenop hebben personen met een beenamputatie recht op een kunstbeen van het ziekenfonds mits een oplegging van enkele duizenden euro’s. Indien deze mensen graag aan sport willen doen, moeten zij ook kunnen beschikken over een sportprothese. Helaas is voor veel mensen zo’n prothese te duur. Daardoor zitten deze mensen te veel in hun rolstoel en zijn ze de zin van het leven kwijt.”
De focus van van Start To Sport Again ligt voornamelijk op personen met een beenprothese omdat dat het dichtst aansluit bij de beperking van Johan. “Mijn ultieme doel is om deze mensen een sportprothese te kunnen schenken zodat ze, door aan sport te doen, opnieuw een doel hebben en een meerwaarde in hun leven bekomen.”
Advertentie
