Sinds kort behoort masseur Sander De Loose uit Reet bij het verzorgingsteam van wielerploeg Alpecin-Deceuninck. Naast zijn werk in zijn eigen praktijk in Rumst trekt hij nu dus ook de wereld rond als soigneur van enkele klasbakken zoals Mathieu van der Poel. Zo staat hij mee in voor de fysieke gezondheid van de renners om hen de best mogelijke resultaten te doen behalen. Sander vertelt ons over zijn carrièreswitch, net voor hij naar Parijs-Nice vertrekt.
De fietsmicrobe heeft Sander al te pakken van toen hij 21 jaar was. “Toen ben ik beginnen fietsen, terwijl ik voordien voornamelijk voetbalde”, vertelt Sander. “Met onze fietsvriendengroep zijn we toen naar Calpe op vakantie beginnen gaan, de Mont-Ventoux opgereden en ook grote tochten in de provincie Antwerpen gemaakt. Zo is dat verder en verder beginnen evolueren.”
Ondanks dat Sander toen al meer op de fiets zat dan wat anders, werkte hij nog volop in de evenementensector. “Ik ben toen een massageopleiding gestart en aan de slag gegaan bij lokale wielerploeg ‘Steeds Vooraan Kontich’ (nu ‘Antwerp Cycling Team Kontich’)”, verduidelijkt Sander. “Met hen ben ik ook meegegaan op tweedaagse voor de beloften en elites. Dat sprak me zo hard aan dat ik toen besefte dat ik dat wou doen als job.”
De stap van een lokale wielerploeg naar een grootspeler als Alpecin-Deceuninck is niet evident, maar Sander heeft het op zijn eigen manier waargemaakt. “Ik begon eerst als freelancer met een 60-dagen contract bij een Nederlandse ploeg. Dat niveau kan je wat vergelijken met derde klasse voetbal, semiprofessioneel dus.”
”Drie weken later mocht ik ineens naar Italië komen om er een week mee te draaien tijdens wedstrijden.
Sander De Loose
Voor de overstap naar Alpecin-Deceuninck trok Sander zijn stoute schoenen aan: “Ik heb hen gewoonweg zelf gecontacteerd dat ik perfect in het team zou passen en graag eens op de koffie wou komen. Drie weken later mocht ik ineens naar Italië komen om er een week mee te draaien tijdens wedstrijden. Meteen ‘the real deal’ dus. Dat is goed verlopen en nu werk ik er fulltime. Het masseren in de praktijk hier doe ik nog als bijberoep.”
Moeilijke planning
Wanneer hij in het land is, probeert Sander zo flexibel mogelijk te zijn voor zijn klanten in bijberoep. Hij is natuurlijk vaak in het buitenland voor een trainingskamp of grote ronde. “Ik ben maar net terug van een trainingskamp in Spanje”, geeft Sander aan. “Voor deze job ben je vaak drie weken weg, dan even thuis, om vervolgens weer een paar weken naar ergens anders te trekken.”
Dat kan zorgen voor een moeilijk evenwicht met de thuissituatie, al dat weg van huis zijn. Iets wat Sander merkt bij zijn collega’s die bijvoorbeeld thuis met kinderen zitten. “Ikzelf en mijn vriend hebben daar echter weinig last van. Hij werkt in de agrosector en moet ook vaak in het buitenland zijn voor congressen. We hebben ook geen kinderwens en hoeven dus enkel naar elkaar te kijken.”
Advertentie
Uitgebreid takenpakket
Wie denkt dat Sander zijn takenpakket enkel bestaat uit het masseren van renners na een training of wedstrijd, heeft het helemaal fout. “Daarom zijn wij ‘soigneurs’ en geen ‘masseurs’”, verklaart Sander. “Het begint bij het opstaan voor de renners om de juiste voeding aan te vullen bij het ontbijt van het hotel. Verder wassen we ook de kledij, vullen we de bidons, maken we rijstcakes, leggen we de juiste voedselrepen klaar en zien we er bijvoorbeeld op toe dat de auto’s geladen zijn met al het nodige materiaal.”
”Hij [Mathieu van der Poel] is al bij mij gepasseerd ja, maar in de ploeg is hij een van de renners en niet de grote vedette zoals in de media.
Natuurlijk blijft de belangrijkste taak wel het masseren. “Als je bekijkt hoeveel tijd het in beslag neemt per dag, is masseren een klein onderdeel van de job. Maar je moet het natuurlijk wel goed kunnen, want het is ook het belangrijkste onderdeel van de job.” En voor de liefhebbers van de sport: Ja, Sander heeft ook al de kuiten van Mathieu van der Poel onder handen mogen nemen. “Hij is al bij mij gepasseerd ja, maar in de ploeg is hij gewoon één van de renners en niet de grote vedette zoals in de media.”
De voorbije jaren was Sander zelf ook fanatiek bezig met fietsen en triatlon. Maar persoonlijke sportambities moet hij nu opzijzetten in functie van de ambities van de ploeg. “Tijdens mijn vrije momenten probeer ik wel vaak te gaan lopen of fietsen. Mijn ambitie is nu om me te focussen op mijn werk en een vast onderdeel te worden van de staff. Liefst bij Alpecin-Deceuninck, want er hangt een heel familiale sfeer waarin ik me echt op mijn plek voel.”
De vooruitzichten voor 2023 zijn alvast mooi, want na Parijs-Nice staan ook alvast de Giro en Vuelta op zijn planning.
Advertentie
